.::*شهر دارالمومنین و شهید پرور زاویه *::.

گویند در بنى اسرائیل، مردى بود که مى ‏گفت: من در همه عمر، خدا را نافرمانى کرده‏ ام و گناه و معصیت بسیار از من سر زده است؛ اما تاکنون زیانى و کیفرى ندیده ‏ام . اگر گناه، جزا دارد و گناهکار باید کیفر بیند، پس چرا ما را کیفرى و عذابى نمى ‏رسد!؟

 در همان روزها، پیامبر قوم بنى اسرائیل، نزد آن مرد آمد و گفت: خداوند مى‏ فرماید که ما تو را عذاب‏ هاى بسیار کرده ‏ایم و تو خود نمى ‏دانى!

 آیا تو را از شیرینى عبادت خود، محروم نکرده ‏ایم؟

 آیا در مناجات را بر روى تو نبسته ‏ایم؟ 

آیا امید به زندگى خوش در آخرت را از تو نگرفته ‏ایم؟ 

آیا عذابی بزرگ‏تر و سهمگین ‏تر از این مى ‏خواهى؟